کد مطلب:12111 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » احكام

عشق به نامحرم را چگونه از دل بيرون كنيم؟

در قرآن، از ارتباط و دوستي با جنس مخالف، نهي شده است. خداوند متعال ميگويد: لامتّخذيَّ أخدان; (مائده، 5) دوست پنهاني و نامشروع نگيريد.

نيز، خطاب به زنان و مردان مؤمن ميگويد، بايد از نگاه به نامحرم بپرهيزند و حيا و عفّت و پاكدامني خود را در تمام زمينهها حفظ كنند (نور، 30 و 31). حتّي در مورد راه رفتن ايشان ميگويد، زنان، نبايد هنگام راه رفتن، پاهاي خود را چنان به زمين بكوبند كه صداي خلخالهايشان به گوش رسد (نور، 32)

آنگاه كه بحث از سخن گفتن با مردان نامحرم پيش ميآيد، خطاب قرآن به زنان پيامبر چنين است كه نبايد با نامحرم، طوري سخن گوييد كه بيماردلان، در شما، طمع كنند، بلكه بايد به صورت شايسته سخن گوييد.(تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 16، ص 287 ـ 289.)وقتي از ارتباط دو جنس مخالف (حضرت موسيو دختران شعيب) سخن ميگويد (قصص، 23 ـ 26)، صحبت كردن در حدّ ضرورت و حيا و عفّت در راه رفتن را بيان ميكند.

پرسشگر گرامي! بعد از بيان نظر اسلام درباره ارتباط بين دختر و پسر پيشنهادهايي، در مورد حل مشكل شما ميشود به اميد آن كه مطلوب باشد.

اولاً، اين نكته كه غالباً هم در مجلات خانوادگي مطرح ميشود بر هيچ كس و حتي شايد خود شما پوشيده نباشد كه: به طور معمول مردان و پسران آلوده هدفشان از انس و الفت با جنس مخالف، ياري رساندن به آنان نيست; بلكه اين ارتباط تنها ايجاد پلي است براي رسيدن به غريزهها و اشباع نامشروع آنها. از اين رو است كه ميبينيم عمده اين ارتباطهاي خياباني به ازدواج منجر نميشود يا اين كه بعد از ازدواج فرجامي جز طلاق يا اختلاف به همراه ندارد; اما اگر همين ارتباط از راه صحيح (خواستگاري و ازدواج) انجام پذيرد به دوام محبت و زندگي سالم منجر خواهد شد. داستان ياري رساندن حضرت موسيغ به يكي از دختران حضرت شعيب و بعد ارتباط آن حضرت با پدر آنان و ازدواج او با يكي از دختران حضرت شعيب نمونه خوبي است كه در قرآن (قصص، 23 ـ 28) به آن اشاره شده است.

بنابر اين، ارتباطهايي كه فقط جنبه بهرهكشي دارد استمرارش مناسب هيچ يك از دو طرف نيست.

ثانياً، توجه به زندگي حضرت مريم، ما را به نكته خوبي رهنمون ميسازد. ايشان در جامعهاي زندگي ميكرد كه غالب دختران و پسرانش رويكردي به زمزمههاي عاشقانه و عارفانه نداشتند;(نشريه بشارت، شماره 8، ص 12.)اما او خود را تشنه سوز و گداز و راز و نياز ميديد و دنبال راهي ميگشت تا به محبوب واقعي خويش برسد. اين دختر، همان بانوي پاكي است كه وقتي مردي(بعد معلوم شد كه ملكي از جانب خداوند است.)ناگهان پا در خلوت سراي او ميگذارد بر خود ميلرزد و به وحشت ميافتد و به خدا پناه ميبرد. دقت در اين رفتار و آيات (مريم،16ـ18) اين نكته ظريف را ميآموزد كه تقوا و پرهيزگاري براي هر جواني، بستر و زمينهاي است كه مانع ورود افراد آلوده در خلوت گه انسان ميشوند و در سايه اين بستر و آموزش است كه ميتوان تكليف اين نوع روابط را مشخص و دور آن را خط كشيد.